ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی شهری در مکان های ورزشی واقع در مناطق حاشیه نشین (مطالعه موردی: اعضای مکان های ورزشی ساکن در منطقه خضر همدان)

ساکنان منطقه خضر همدان با مسائل فقر، بیکاری، اعتیاد و آسیب های اجتماعی روبرو هستند که نارضایتی و عدم رفاه خود ساکنان و همچنین نارضایتی و بروز مشکلات جدی برای سایر افراد و بافت شهری را به همراه دارد. بی توجهی و عدم آگاهی به این موضوع به بروز این مشکلات و نارضایتی ها دامن می زند و بعلت عدم برنامه ریزی صحیح و نبود امکانات رفاهی و تفریحی در این منطقه، فرزندان این خانواده‌ها بیشتر به سمت اعتیاد و آسیب ها و نابسامانی های فردی و اجتماعی حرکت می‌کنند. این پژوهش توصیفی- پیمایشی با هدف ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی شهری اعضای مکان های ورزشی ساکن در منطقه خضر همدان، انجام شده است. با استفاده از پرسشنامه و کاربرد نرم افزار spss 23 و بر اساس یافته ها، شاخص های: درآمد افراد، بازار کار، بازار مسکن، پویایی اقتصادی، آموزش، پویایی فرهنگی، سلامت، امنیت، امکانات فرهنگی، امکانات ورزشی، خرده فروشی ها، خدمات رسانی، فضای سبز، کیفیت هوا، کیفیت آب استحمام و زیرساخت های اساسی بر کیفیت زندگی شهری تاثیر دارند. بر اساس نتایج، متغیر درآمد افراد با ضریب بتا 486/0 و برخورداری از امکانات تفریحی و ورزشی با ضریب بتا 462/0 بالاترین تاثیر را در ارتقا کیفیت زندگی شهری این افراد دارد. که می توانند با مشارکت شهرداری، تربیت بدنی، مراکز آموزشی و خانواده ها از طریق توزیع عادلانه امکانات و منابع و بودجه استان، ایجاد واحدهای استعدادشناسی و اشتغال مولد و سیاست های عادلانه جذب و استخدام و مدیریت و نظارت بر پر كردن اوقات فراغت مهیا شود.

کیفیت زندگی شهری، حاشیه نشینی، برنامه ریزی شهری، منطقه خضر شهر همدان، سکونتگاه های غیررسمی،