نبودن آیین نامه ها و مقرارت مربوط برای ساختمانهای ورزشی بویژه در مورد هوای داخلی این ساختمانها، مشکلات فراوانی را بعد از ساخت ایجاد می کند، که این امر آسیب های جدی و زیادی برای ورزشکاران، کارکنان مراکز و تماشاچیان در بر خواهد داشت. راههایی برای بهبود کیفیت هوا در مراکز ورزشی وجود دارد از جمله: کنترل اصلی ترین آلاینده های هوا نظیر مونواکسید کربن، دی اکسید نیتروژن و رادن به طور مرتب، انتخاب و استفاده از مواد و مصالح ساختمانی که گاز کمتری از خود متصاعد می کنند، انجام تعمیر و دکوراسیون ساختمان و استفاده از رنگ و بر چسب در تعطیلات آخر هفته و اطمینان از تهویه مطلوب هوای ساختمان، عدم استفاده از اثانیه و موکت هایی که دارای ترکیبات ارگانیک فرار مانند فرمالویید هستند، عدم استفاده از موکت و کفپوش، تهویه هوای ساختمان حداقل چند هفته قبل از سکونت درمحل، ارزیابی سالیانه کیفیت هوای محیط توسط کارشناسانی خارج از سازمان. هدف این مقاله ارایه پارامترهایی برای کنترل هوای داخلی محیط های ورزشی می باشد. این اطلاعات مبنی بر نیاز های فدراسیون های بین المللی ورزشی در مورد ویژگی های هوای داخلی ساختمان های ورزشی شامل استخرهای شنا، سرعت هوا، دما، رطوبت و حجم هوای تازه می باشد، که با استانداردهای بین المللی و طرحهای راهنما مقایسه شده است. مفاد این مقاله شامل طرح های بزرگی برای گرم کردن، تهویه، و سیستم بهینه سازی هوای ساختمان های ورزشی می باشد.
کلید واژگان :کیفیت هوا، ساختمانهای ورزشی، شرایط جوی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک