بررسی محلول پاشی نانو اکسیدهای سیلیسیم و روی در مراحل مختلف رشد و نمو بر عملکرد دانه گندم

به منظور بررسی اثرات محلول پاشی نانو اکسیدهای سیلیسیم و روی در مراحل مختلف رشد و نمو بر عملکرد گندم آزمایشی مزرعه ای به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان قائمشهر با عرض جغرافیایی 36 درجه و 26 دقیقه شمالی ¬و طول ¬جغرافیایی 52 درجه و 48 دقیقه شرقی با ارتفاع 65 متر از سطح دریا در سال زراعی 1393 انجام شد. فاکتور های مورد مطالعه شامل دو سطح کود های ( نانو اکسید سیلسیم، نانو اکسید روی) به عنوان عامل اصلی و هفت سطح محلول پاشی (g1= ابتدای پنجه دهی،g2= اواسط پنجه دهی، g3= ساقه رفتن، g4 = ظهور کامل سنبله، g5 = ساقه رفتن + ظهورکامل سنبله، g6 = اواسط پنجه دهی + ساقه رفتن کامل+ ظهور کامل سنبله، g7 = ابتدا و اواسط پنجه دهی+ ساقه رفتن کامل+ ظهور کامل سنبله) به عنوان عامل فرعی و در مجموع 42 کرت آزمایشی می باشد. نتایج نشان می دهد، بیشترین تعداد پنجه بارور مربوط به اثرات متقابل مصرف نانو اکسید سیلیسیم × محلول پاشی در مرحله ساقه رفتن با 57/4 عدد می باشد.. عملکرد دانه تحت تاثیر نوع کود و اثرات متقابل نوع کود × زمان محلول پاشی در سطح احتمال یک درصد و تحت اثرات زمان محلول پاشی در سطح پنج درصد اختلاف معنی داری از خود نشان داد. بیشترین عملکرد دانه با 39/5867 کیلوگرم در هکتار مربوط به مصرف نانو اکسید سیلیسیم و کمترین عملکرد دانه مربوط به نانواکسید روی با 31/5482 کیلوگرم در هکتار می باشد. نتایج نشان می دهد که چند مرحله محلول پاشی می تواند سبب افزایش عملکرد بیولوژیک گردد.

گندم، سیلیس، روی، پنجه بارور، عملکرد