بینامتنی قرآنی در اشعار امام خمینی(ره)

اصطلاح بینامتنیت از اصطلاحات نقد ادبی معاصر است که اولین بار توسط ژولیا کریستوا زبان شناس بلغاری مطرح شده است و بر اساس این نظریه ،هر متنی با متون گذشته ی دیگر در حال مکالمه است و نمی تواند متون یک سویه باشد .امام خمینی یکی از علاقه مندان و شیفتگان قرآن کریم می باشد که سالیان دراز با این کتاب آسمانی انس گرفته و بهره ها برده ،و آنچه از این کلام الهی دریافت کرده است در قول،فعل ،شعر و عمل خود نمایان ساخته است . تجلی این دریافتهای معنوی را میتوان در اشعار ایشان جستجو کرد .این مقاله در پی پاسخگویی به این سوال است که میزان تأثیر پذیری امام از قرآن در اشعارش به چه مقدار بوده است ؟وجایگاه قرآن در اندیشه های امام چگونه بوده است ؟با این مبنا دیوان امام خمینی (ره) از منظر بینامتنی مورد بررسی قرار گرفته است و روشن گردید که بیشتر بینامتنی‌های قرآنی در دیوان امام به صورت (امتصاص ) نفی متوازی می‌باشد واین نشان دهنده میزان تأثیر پذیری اندیشه امام خمینی(ره) از آیات قرآنی می باشد.

اشعار امام خمینی(ره)،بینامتنی قرآنی، تناص