بررسی و تبیین نقش اقوام در امنیت کشور و چالش های پیش رو آن

موضوع قومیت در رویکرد امنیتی، یکی از شاخص هاي عمده در شناخت ظرفیت طبیعی کشورها براي نیل به توسعه تحلیل می شود. تصویر موزاییک اقوام در متن ژئوپلیتیک ایران پروسه اي تاریخی از چرخه فرصت- تهدید را فراروي منافع ملی ایران به نمایش گذاشته است. پس از پیروزي انقلاب اسلامی، قانون اساسی جمهوري اسلامی ایران در چند اصل تنوع قومی را براي اقوام ایرانی به رسمیت شناخته 15 قانون اساسی ج - ا - ا، ناظر به جایگاه استراتژیک اقوام در ژئوپلتیک کشور است. در شرایط جدید، اقوام و اقلیت -19 - است. اصول 48 هاي قومی، زبانی و مذهبی به عنوان یکی از نشانه هاي همبستگی ملی تعریف می شود. از سویی در عصر موسوم به جهانی شدن که جهان به تعبیر مک لوهان به سبک دهکده جهانی نمایش داده می شود. کشورهایی با مختصات نظام سیاسی ایران، به دلیل تنوع قومی با چالش متنوعی روبرو می باشند. در این فضاي معلق هویتی، تنوع قومی در جامعه ایرانی می بایستی با حذف ناسیونالیسم قومی و نهادسازي سازمانی و توانمندسازي اقوام ایرانی، بستري را براي مشارکت نهادي در متن نظام سیاسی بیابند تا با همگرایی اقوام، ضریب امنیت ملی افزایش یابد. ژئوپلتیک اقوام در جمهوري اسلامی ایران بدلیل تنوع قومی، تصویري شفاف، از زیست مسالمت آمیز اقوام و گروه هاي قومی را منعکس می کند. در این میان آرمان هاي ایدئولوژیکی و ملی جمهوري اسلامی ایران بسیاري از کلیشه هاي حاشیه اي پیرامون ناسیونالیسم قومی را خنثی می سازد. بر این اساس، نتیجه پژوهش حاضر که بر اساس مطالعات اسنادي و کتابخانه اي انجام گرفته است و جامعه نمونه تحقیق استان سیستان و بلوچستان درنظر گرفته شده است و بر این فروض مبتنی است که برخورد سخت افزارانه، امنیتی و سیاسی با گروه هاي قومی؛ سبب افزایش احساس محرومیت سیاسی و اقتصادي و نیز احساس رضایت، اعتماد و مشارکت سیاسی قومیت ها، توان سیاست سازي دولت در زمینه حفظ یکپارگی، انسجام و هویت ملی را کاهش داده و در نتیجه زمینه ي بهره برداري فرصت طلبانه کشورهاي بیگانه را فراهم می آورد.

قومیت، قوم بلوچ، امنیت