بررسي رابطۀ بین رفتار شهروندی سازمانی با بهبود کیفیت آموزش در دانشگاه

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطۀ بین رفتار شهروندی سازمانی با بهبود کیفیت آموزش در دانشگاه بوعلی سیناهمدان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است، جامعه آماری شامل کلیه کارکنان رسمی و پیمانی دانشگاه بوعلی سینا همدان294نفر(71 نفر زن و 223 مرد) در سال تحصیلی 91 است که بر اساس جدول کرجسی و مورگان و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبي 155 کارمند انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامۀ رفتار شهروندی سازمانی فارح و همکارانش با 27سؤال و پرسشنامه بهبود کیفیت آموزش با 29 سؤال بود که پایایی ابزار پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 94% برای رفتار شهروندی سازمانی و 92% برای پرسشنامه بهبودکیفیت آموزش به دست آمد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های t تک گروهی، تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین مؤلفه های آداب اجتماعی، نوع دوستی و جوانمردی با بهبودکیفیت آموزش رابطه معنادار مشاهده نشد، اما بین مؤلفه هاي وجدان کاری، هماهنگی متقابل، محافظت از منابع سازمان و نزاکت با بهبود کیفیت آموزش همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. دیگر یافته ها حاکی از آن است که مؤلفه های رفتار شهروندی در حد مطلوب و بالاتر از حد متوسط می باشد. بهبود کیفیت آموزش کمتر از میانگین فرضی 3 در طیف لیکرت می باشد.

رفتار شهروندی سازمانی، بهبود کیفیت آموزش، دانشگاه