نقش ظرفیتها و سرمایه های معنوی و فرهنگی موجود در مسیر رشد و پیشرفت جامعه

ارزشهای فرهنگی و معنویت بخشی جدائی ناپذیر از اخلاق و ارزشهای انسانی است. به باور اکثر اندیشمندان و صاحبنظران عرصۀ اخلاق و معنویت، یکی از مهمترین آفات که امروزه بشر و حیات انسانی بشر را به شدت تهدید می نماید، غفلت و بی توجهی به مسائل اخلاقی و ارزش های معنوی و فرهنگی است. نیاز به معنویت نیز همانند نیازهای احساسی ، ذهنی و فیزیکی یکی از نیازهای عمده انسان می باشد. سرمایههای مکتوب و انسانی معنوی و فرهنگی در قدمت تاریخی و تمدنی ایران جایگاه ارزشمندی دارند و استفاده بهینه و تأثیرگذار از این سرمایه ها به درستی در اهداف و مأموریتهای سازمانها ونهادهای فرهنگی تأثیرگذار تعریف نشده است. جامعۀ دینی ایرانی در هر یک از دورانهای تاریخی خود با سرمایه های فکری و ارزشی انسانی در بعد معنویت و فرهنگ و اخلاق روبرو بوده است. هدف از این نوشتار بررسی و معرفی ابعاد سرمایه های فکری و انسانی معنوی و فرهنگی در جامعۀ کنونی ایران از نگاه در این حوزه میباشد. در این راستا قلمرو سیاستگذاری فرهنگی و معنوی چه به لحاظ نظری و چه به لحاظ عملی، تحت تأثیر نیروی قدرتمندی قرارگرفته که اگر به درستی اداره و هدایت شود، به نظر می رسد ظرفیت لازم برای منجر شدن به ژرف ترین تشریک مساعی، نه تنها در زمینه های توسعه، بلکه برای بروز تعالی انسانی را دارا باشد.

سرمایۀ فرهنگی و معنوی، ظرفیتهای فرهنگی، توسعۀ فرهنگی، سیاستگذاری فرهنگی.