الگوی بهینه سیستم های حمل و نقل پایدار در کشورهای در حال توسعه

امروزه نقش حمل و نقل در توسعه پایدار بسیار روشن و انکار ناپذیر است. سهم چشمگیر بخش حمل و نقل در تولید ناخالص داخلی کشورها حاکی از ارتباط تنگاتنگ آن با سایر بخشهای اقتصادی و اجتماعی دارد. از سوی دیگر در بررسی نقش حمل و نقل در توسعه پایدار لازم است عواملی همچون برنامه ریزی کاربری اراضی، مدیریت تقاضا و شهر نشینی مورد توجه قرار گیرد. هم اکنون اقدامات موثری در سرتاسر دنیا و بخصوص در کشورهای توسعه یافته جهت افزایش پایداری الگوهای توسعه بخش حمل و نقل صورت گرفته است. اما در کشورهای در حال توسعه ایهن روند کند بوده است. از این رو این مقاله سعی دارد تا ضمن شناسایی مسائل و چالش های موجود در بخش حمل و نقل کشورهای در حال توسعه و دلایل ایجاد انها به تحلیل و پیش بینی اقداماتعملی برای رفع انها نیز بپردازد. سیستم های حمل و نقل پایدار کلیه اصول توسعه پایدار نظیر حفظ سلامتی مردم و محیط زیست، توجه جدی به اکوسیستم ها، استفاده پایدار از منابع تجدیدناپذیر و استفاده محدود از منابع تجدید پذیر را مورد توجه قرار می دهد. در این راستا راهبردهای افزایش پایداری در بخش حمل و نقل شامل مدیریت تقاضا، توسعه فن اوری حمل و نقل عمومی نظیر مترو، استفاده از سوخت های پاک، برنامه ریزی یکپارچه کاربری اراضی و حمل و نقل، استفاده از گزینه های جایگزین اتومبیل نظیر دوچرخه سواری و پیاده روی و تغییر در نگرش صاحبان خودروهای شخصی و استفاده درست و منطقی از آن بوده است. رویکرد کلی حاکم بر روش تحقیق در این مقالهم، روش کتابخانه ای و اینترنت بوده است، از این رو راهبردهای فوق عمدتا بر اساس منابع اینترنتی تدوین شده است.

حمل و نقل پایدار ، مدیریت تقاضای حمل و نقل ، مکانیزم توسعه پاک