بررسی و تحلیل وضعیت شاخص های ایمنی در پارک های شهری (نمونه موردی: پارک ملت شهر مشهد)

توسعۀ علم و تکنیک با وجود فوایدی که در بعد اقتصادی و توسعۀ صنعت دارد، متأسفانه در صورتی که همراه با توسعه پایدار نباشد، باعث ضررهای جبران¬ناپذیری به طبیعت و محیط زندگی می¬شود. گسترش کارخانه¬جات و افزایش ماشین¬آلات باعث تخریب بیش از حد محیط زندگی انسان¬ها و بر هم خوردن تعادل کیفی هوا شده است. در چنین جامعه¬ای افراد به مکانی برای استراحت و گذراندن اوقات فراغت خود نیاز دارند. اندیشمندان یکی از مؤثرترین راههای مقابله با معضلات شهرنشینی را تقویت رابطه انسان شهر¬نشین با طبیعت دانسته¬اند، رابطه¬ای که در زندگی شهری تا حدودی گسسته شده است. پارک و فضای سبز شهری از مهم¬ترین عوامل مؤثر در شکل¬دهی به پایداری اجتماعی¬اند و به عنوان یکی از شاخص¬های توسعه¬یافتگی جوامع محسوب می¬شود، اما عوامل متعددی مانند مشکلات زندگی شهری، ایمنی و امنیت و متناسب نبودن امکانات مورد نیاز، روند استفاده از این مکان¬ها را کاهش داده است. بنابراین در اين مقاله به بررسی و تحليل شاخص‌های ايمنی در پارک ملت شهر مشهد بر¬اساس پنج شاخص ايمنی پرداخته شده است. اين تحقيق از نوع کاربردی به روش توصيفی – تحليلی است و روش جمع آوری اطلاعات به دو روش کتابخانه‌ای و ميدانی بوده است. تعداد پرسشنامه از طريق فرمول کوکران 150 به دست آمد. با توجه به اطلاعات بدست آمده میتوان نتیجه گرفت که از لحاظ ارتباط بین شاخص کلی ایمنی با ویژگی¬های فردی سن و سواد، ارتباط معناداری در سطح 99 درصد وجود دارد. اما از لحاظ دو ویژگی فردی جنس و وضعیت تأهل با این شاخص عدممعناداری وجود دارد. در بین پنج میانگین مورد بررسی، بالاترین میانگین شاخص ایمنی پارک، به زیر شاخص ایمنی بهداشتی با رقم 99/52 تعلق دارد و پائین¬ترین میانگین هم به زیر شاخص دسترسی فیزیکی با رقم 49/8 اختصاص دارد. در نهایت، میانگین کلی شاخص ایمنی پارک ملت شهر مشهد رقم 97/94 بدست آمده است.

پارك، شاخص های ايمني، پارک ملت، شهر مشهد.