قالی باغی برگی از هویت سبز باغ سازی تاریخی ایرانی(با تأکید بر قالی های باغی عصر زندیه )

گنجینه‎های موزه ای اسنادی پرمحتوا از ادوار گوناگون تاریخ ایران است. این آثار ریشه و پشتوانه هنرهای فراموش شده و یا رو به فراموشی محسوب می‎شوند. قالی‎های باغی از آن دسته اسناد تصویری به شمار می‎آید که حاوی اطلاعات بسیاری از باغ‎های تاریخی ایرانی است. طرح باغی از نقشه‎های فراموش شده قالیست که در دوره زندیه(1163-1209ه.ق/1750-1796م.) بسیار رایج بوده است. هدف اصلی این مقاله معرفی قالی‎های باغی موزه‎ای عصر زند به عنوان سندی گویا و معنی‎دار است. یادداشت برداری از منابع کتابخانه‎ای موجب گردآوری اطلاعات مکتوب، و مشاهده نمونه‎های موزه‎ای منجر به درک و دریافت نشانه‎های تصویری شد. روش پژوهش در گام نخست توصیفی سپس تحلیل و تفسیر دستاوردهای مرحله ابتدایی است. قالی‎های باغی موزه‎ای متعلق به نیمه دوم قرن دوازدهم ه.ق جامعه آماری تحقیق را تشکیل می‎دهند. نمونه‎گیری گزینشی و غیراحتمالی انجام شده است.

قالی باغی، گنجینه های موزه‎ای، عصر زند، باغ