بافت فرسوده در استان اردبیل که اکثرا در محدودوه ی مرکزی شهری واقع شده اسند درصد قابل توجهی از مساحت های شهری این استان را به خود اختصاص داده اند. که جمعیت قابل توجهی نیز در آن ساکن می باشند. اگر چه این بافته ها از لحاظ سطح کاربری- اقتصادی- اجتماعی و... نسبت به محدویت های دیگر شهرداری کیفیت نازل تری می باشد ولی ساکنان دلیل مختلف به ترک این محدوده ها و یا تفسیر سکونت، علی ر غم مشکلات فراوان حتی به لحاظ شکل ساختمانی هم نمی باشد. با توجه به تاریخی و باستانی بودن اردبیل، این شهر جمع بافت فرسوده قابل توجهی دارد که برای سهولت زندگی شهری و بهسازی آن نیازمند ساماندهی است که در سال های اخیر به آت توجه ویژه شده است وتاریخی اردبیل با وجود داشتن ظرفیت های نهفته و توانمندی های لازم از چرخه رشد و توسعه شهری باز مانده اند. روش تحقیق این پژوهش روش توصیفی و میدانی است . برای جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای استفاده شده است و برای تحلیل دادها از روش استدلالی وتحلیلی و استباطی بهره گرفته شده است. یافته های این مقاله بیانگر آن است که شهر اردبیل حدود 2 درصد از مساحت بافت فرسوده وقدیمی کشور را به خود اختصاص داده است ل،اما وجود چالش هایی مانند مدیریت ضعیف در بهسازی و یا بازسازی آن عدم مشارکت مردم باعث شده این معضل در شهر اردبیل همچنان پابرجا باشد. اگر نگاه مدیریت نوسازی به بافت فرسوده ی شهری مبتنی بر کسب درآمد و صرفا دیدگاه اقتصادی یک طرفه باشد ،منجر به شکست و ناهنجاری می شود. در پایان پیشنهاد می شود که اولا متولی اصلی بافت فرسوده در شهر اردبیل مشخص و بعد با یک مدیریت استراتژیک و کشاندن مردم ساکن در بافت فرسوده به صحنه در جهت رفع این مشکل اقدامات لازم انجام بپذیرد که در صورت باقی مانندن این معضلات شهر اردلبیل را در آینده دچار مشکا کالبدی جدی خواهد کرد.
کلید واژگان :بافت فرسوده و قدیم، مشارکت، ، بهسازی، نوسازی؛دولت ،شهر اردبیل.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک