سنجش و رتبه بندی میزان توسعه سلامت در استان مازندران

تحقق اهداف توسعه ای و کاهش نابرابری های منطقه ای در کشورهای در حال توسعه در گرو برنامه ریزی منطقه ای است که لازمه آن شناسایی جایگاه توسعه یافتگی مناطق نسبت به یکدیگر می باشد. پژوهش حاضر با هدف سنجش و رتبه بندی توسعه سلامت در استان مازندران انجام گرفته است. این تحقیق با رویکردی کاربردی و ماهیتی توصیفی تحلیلی انجام شده است. داده های مورد نیاز در سه گروه عمده شاخص های نهادی، نیروی انسانی و بهداشت روستایی با استفاده از سند شاخص های ملی سلامت و مطالعه پیشینه پژوهش و از طریق سالنامه آماری استان در سال 1390 جمع آوری شده اند. تحلیل داده ها توسط مدل تاپسیس فازی و به کمک نرم افزار Excel انجام گرفت. محاسبات نشان می دهند که شهرستان های ساری و بابل به ترتیب با جواب 936/0 و 913/0 و با رتبه های 1 و2 شهرستان های بسیار برخوردار و شهرستان گلوگاه با جواب صفر، محروم ترین شهرستان استان می باشد. 12 درصد استان برخوردار و حدود82 درصد مابقی محروم هستند. 6 درصد از جمعیت استان به خدمات سلامت دسترسی مطلوب دارند و 94 درصد از دسترسی مطلوبی به خدمات برخوردار نیستند. در نتیجه، اختلاف فاحشی در توزیع خدمات سلامت در استان مازندران وجود دارد و این استان در ارائه خدمات سلامت به جمعیت خود بطور مطلوبی عمل نکرده است.

رتبه بندی، شاخص سلامت، تاپسیس فازی، ضریب پراکندگی، مازندران