الگوی تحلیلی سیستم – سرمایه و برهمکنش های سینرژیک سرمایه ها راهبرد باز مهندسی نظام آموزشی

امروزه علیرغم توسعه فناوریهای پیشرفته آموزشی و ظهور اشکال گوناگونی از نظام های ارایه آموزش در جهت رقابت با ساختارهای آموزشی مبتنی بر حضور فیزیکی فراگیران ، هنوز نظام های آموزشی کشورها بر حفظ ساختارهای آموزشی حضوری ، بمنظور تحقق کارکردهای جامعه پذیری ، تربیت شهروندی و اهداف یادگیری مشارکتی و جمعی در مدارس تاکید می نمایند و در این راستا نیز تئوریهای مدیریتی گوناگونی بمنظور ارتقا شاخصه های توسعه ای نظام های آموزشی بوجود آمد. رویکرد سرمایه ها در نظام های آموزشی دنیا یکی از رویکردهای حاکم بر مدیریت ظرفیت های منابع و فرصت های محیطی است. بر مبنای این رویکرد علاوه بر سرمایه گذاری در سرمایه های انسانی ، فیزیکی و مالی مدارس مدیریت سرمایه های نرم و نامرئی از قبیل سرمایه های فرهنگی ، اجتماعی ، فکری ، یادگیری ، عاطفی و... در سیستم های آموزشی ، بالقوه ی تحولات بنیادین در جهت تعالی نظام آموزشی است. از آنجایی که تاکنون تغییر جهت از نگرش های مصرفگرایانه به رویکرد سرمایه ای در نظام آموزشی کشور ما از اولویت برخوردار نبوده است لذا در این مقاله توصیفی با مروری بر مطالعات انجام یافته و با استفاده از تکنیک تحلیلی بمنظور تحلیل رویکرد مدیریتی سرمایه ها، الگویی ارایه خواهیم نمود که در آن برآیند ناشی از برهمکنش سینرژیک سرمایه های و بازتولید و گردش سرمایه های ناشی از آن در نظام آموزشی ، منجر به بهبود فرآیندهای آموزش و یادگیری فراگیران و نیز عملکرد منابع انسانی در سطح کلاس و مدرسه ارتقا اثربخشی در سطح نظام آموزشی و توسعه پایدار در سطح جامعه می گردد.

انواع سرمایه ها ، نظام آموزشی ، رویکرد سرمایه ای ، الگوی تحلیلی سیستم - سرمایه