نقش کشاورزی پایدار در امنیت غذایی

بنابر تعریف سازمان ملل در سال 1986 ، امنيت غذایی را دسترسی همه مردم به غذاي کافی در تمام اوقات براي داشتن یک جسم سالم می دانند. طبق این تعریف موجود بودن غذا، دسترسی به غذا و پایداري در دریافت غذا سه عنصر اصلی می باشند. امنيت غذایی و ایمنی غذا از واژه هایی مهم و کاربردي است که امروزه در اسناد توسعه اي اي به آن پرداخته شده است و ازسوي مسوولان به کار گرفته می شود. امنيت غذایی به دسترسی همه افراد یک جامعه ، در تمام ادوارعمر به غذاي کافی و سالم براي داشتن زندگی سالم و فعال گفته می شود و در آمد خانوار از عوامل مهم در تامين امنيت غذایی در یک نظام اجتماعی می باشد. عامل مهم دیگر در تامين امنيت غذایی جامعه، ذائقه و دانش تغذیه اي خانواده ها در نحوه تخصيص بودجه براي تهيه بهترین نوع غذاي در دسترس و چگونگی تقسيم غذا در خانواده می باشد. امنيت غدایی زمانی تامين می شود که سرانه سبد غذایی خانواده به صورت صحيح انتخاب و تهيه شود، براي افراد خانواده کافی و به صورت صحيح طبخ شود تا عناصر و مواد غذایی سالم و صحيح به سلولها و اندام هاي بدن برسد. براي تامين امنيت غذایی در یک کشور و نظام اجتماعی باید سازمان ها و نهادها با هم همکاري داشته باشند و با هماهنگی یک سازمان متولی امنيت غذایی، بر توليد یا واردات مواد و محصولات غذایی، آموزش و تبليغ و آگاهی دادن به جامعه و سياست گذاریهاي کلان اقتصادي نقش ایفا کنند. سازمان متولی امنيت غذایی باید نسبت به نوع مواد غذایی، ميزان و قيمت آنها هميشه مطلع باشد و بررسی کند که همه مردم از نظر فيزیکی به این غذا دسترسی داشته باشند و درآمدشان به قدري باشد که بتوانند این غذا را بخرند و این سازمان در صورت بروز بحران باید زنگ خطر را به صدا در آورد و اندازه گيري این امنيت را بر عهده بگيرد. سازمان فائو طی گزارشی اعلام کرد که براي تامين غذاي جمعيت 9 ميليارد نفري جهان در سال 2050 ، باید دو برابر ميزان کنونی توليد کرد و براي رسيدن به این هدف باید موانعی مانند محدودیت زمين هاي کشاورزي، کمبود آب،قيمت بالاي انرژي، افت سرمایه گذاري در زمينه تحقيقات کشاورزي و افزایش ضایعات غذایی را در نظر داشت. سازمان فائو با توجه به چشم انداز امنيت غذایی قرن 21 جهان مربوط به کمبود مواد غذایی، توليد مواد غذایی را در قرن حاضر با مشکلاتی پيش بينی نموده است. از این رو رقابت بر سر زمين هاي کشاورزي و منابع آب، قيمت بالاي انرژي و تغييرات آب و هوایی همگی نشان می دهد که باید با منابع کمتر، غذاي بيشتري براي مردم سرتاسر جهان توليد شود. رشد پایدار در بخش کشاورزي، عاملی حياتی براي تغذیه جهان در دهه هاي آتی است.

کشاورزی پایدار، امنیت غذایی