چکیده: الگوی اسلامی ایرانی مفهومی است که برای توسعه و پیشرفت جامعه، خود اتکائی و عدم وابستگی به تکنولوژی غرب، خودکفائی فرهنگی و اقتصادی و حل و فصل مسأله تحریم تدوین شده است. هدف از توسعه افزایش رفاه اجتماعی، تقویت امنیت اجتماعی، استقلال اجتماعی- اقتصادی، مدیریت شایسته جامعه و ترویج آرامش و صلح به جای خشونت و تضاد اجتماعی می‌باشد. بر این مبنا هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر راهبرد مشارکت اجتماعی شهروندان در پیشبرد الگوی اسلامی ایرانی است. پژوهش حاضر با روش اسنادی – تحلیلی صورت گرفته است. توسعه الگوی اسلامی برای مردم و توسط مردم انجام می‌گیرد و موتور محرکه این الگو برای رسیدن به اهداف مطلوب و پیش بینی شده در سند ۱۴۰۴، مشارکت اجتماعی شهروندان می‌باشد. یافته‌های حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که مشارکت اجتماعی شهروندان در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت باعث کارآیی الگو، افزایش ظرفیت اجتماعی، توانمندی مردم، افزایش آگاهی اجتماعی، تقویت اعتماد به نفس، شکل‌گیری اعتماد اجتماعی تعمیم یافته، روحیه کارآفرینی و ریسک‌پذیری، افزایش وفاق اجتماعی، کاهش تضاد اجتماعی، تقویت منابع توسعه‌ای، توسعه دانش بومی، شکل‌گیری نهادهای مدنی، بازشدن فرصت پیشرفت و تصمیم‌گیری به روی شهروندان و شکوفا شدن خلاقیت‌ها خواهد بود. بنابراین مشارکت می‌تواند موانع توسعه الگوی اسلامی ایرانی از قبیل، انزوای اجتماعی، طرد شدگی، احساس بی‌قدرتی، بی‌اعتمادی، فردگرایی، منفعت‌طلبی، بی‌میلی به مشارکت، عدم مسئولیت‌پذیری مردم را از سر راه برداشته و عبور از بحران‌ها و رسیدن به توسعه ایده‌ال را تسهیل نماید.
کلید واژگان :مشارکت اجتماعی، شهروندان،الگوی اسلامی ایرانی، توسعه
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک