از مباحث مهم عرفانی، اسرار و رازهایی است که در شطحیات و سخنان متناقضنمای عرفای بزرگ مطرح گردیده است. «سخنان خدازده»، «پارادکس‌های ملهم» و به اصطلاح عارفان «شطح» زبانی است آفریدة اضطرار و اضطراب و سکر عارفی جان‌شیفته. عارفی که از یک‌سو در مواجهه با امری فرامنطق و بیان‌نشدنی قرار گرفته‌است و از دیگر سو مجبور به استفاده از ابزاری ناکارآمد چون زبان منطقی است. مخاطب منصف امروزین به دور از هیاهوی مخالفان و موافقان هیجان‌زدة عرفان و شطح با کمک نظریات جدید به نظارة متونی می‌نشیند که از شطّاحان به جا مانده‌است و در تلاش است با شناسایی عناصر این سخنان و دسته‌بندی موضوعی و روایی آنان، متون را بازخوانی کند. بایزید بسطامی (234ـ161هـ.ق) از قهرمانان عرفان و داستان‌های عارفانه است. او گنجینه‌ای از انواع شطح را در گفتار و رفتارش به جا گذاشته است. در این نوشتار پس از ارائة توضیحی لغوی و اصطلاحی از شطح، پیشینه و نظریات موافقان و مخالفان این مقوله بازبینی شده است. سپس با پیوند زدن این مفاهیم با قول و فعل بایزید بسطامی کوشش شده است شطحیات این عارف بررسی شود.
کلید واژگان :زبان عرفانی، شطح، بایزید بسطامی، کرامت
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک