ارزيابي اثر اشتغال زنان بر سبك زندگي: مطالعة موردي استان تهران

هدف اصلي اين مقاله ارزيابي اثر اشتغال زنان بر سبك زندگي است. جامعة آماري اين مطالعه، زنان (شاغل و غيرشاغل) استان تهران بالاي 20 سال و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 361 نفر مي‌باشد كه 60 درصد‌ آن‌ها شاغل و 40 درصد مابقي غيرشاغل بودند. مطالعه به‌صورت ميداني و در قالب توزيع پرسشنامه در ميان نمونه انجام شده است. اثر اشتغال بر سبك زندگي در دو قالب سنتي و مدرن بررسي شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه اكثر زنان (اعم از شاغل و غيرشاغل) سبك زندگي سنتي داشته‌اند. به استناد نتایج حاصل از تحلیل همبستگی، سطح تحصيلات، جايگاه شغلي، سطح درآمد خانوار، محل سكونت و سن به‌ترتيب بيشترين تأثير را بر سبك زندگي زنان شاغل داشته‌اند. در مقابل، اشتغال زنان بيشترين تأثير را به‌ترتيب بر نحوة گذران اوقات فراغت (آلفاي كرونباخ 912/0)، نوع سليفه (876/0)، مصرف محصولات فرهنگي (873/0)، نوع پوشش و آرايش(854/0)، الگوي خريد (793/0) و روابط اجتماعي (724/0) داشته است.

اشتغال زنان، سبك زندگي، ابعاد سبك زندگي، استان تهران