نگرش تطبیقی بر قوانین تملک زمین توسط دولت و شهرداریها بر مبنای روش تحلیل ذینفعان

حصیل اراضی یکی از فعالیتها و برنامه های جاری برخی دستگاههای دولتی و شهرداری هااست. که بمنظور اجرای طرحهای عمومی و عمرانی انجام میپذیرد. تملک اراضی بدین منظور،از پیچیده ترین فعالیتهای حقوقی است، که حسب مورد در صورت عدم تراضی با مالک ، بنا به دالئلی از جمله اجبار مالک به فروش یک نوع عقد تحمیلی محسوب می گردد و موضوع تملک امالک اشخاص یکی از اسباب ایجاد مالکیت برای دولت است . که در صورت عدم رعایت تشریفات قانونی در تشخیص جنبه های آن، مرجع صالح به رسیدگی دیوان عدالت اداری و یا محاکم عمومی دادگستری می باشد. در این مقاله، با توجه به اینکه از سویی با سیر قانونگذاری در ایران، که قانونگذاران ما به کرات، اقدام به وضع قوانین جدید و جایگزینی آنها با مقررات سابق در خصوص قوانین تملک برای طرحهای عمومی می نمایند، که همواره خالی از ایراد نیز نمی باشد و از سویی دیگر مالکین، که در وضعیت مشکل آفرینی قرار می گیرند، سبب شد که ابتدا مبانی این امر مورد بررسی قرار بگیرد. سپس ذینفعان نافع و متضرر قانون تملک زمین شناسایی شدند و کاستیهای این قوانین در دو دوره مختلف مورد بررسی قرار گرفت. و جهت بهبود وضعیت موجود پیشنهاداتی ارائه شد.

حقوق، تملک اراضی، قوانین تملک، ذینفعان