بررسی و نقد نظریه توزیع درآمد در اندیشه محمود طالقانی

در ادبيات اقتصادي، توزيع درآمد به مفهوم چگونگي تعیین سهم افراد يك كشور از درآمد ملي يا به عبارت ديگر به این معناست که چه كسي چه مقدار از چه چيزي را بدست آورد. اگر هدف بررسي سهم عوامل توليد اقتصادي از مجموع توليدات جامعه باشد در اين صورت بايد از الگوي توزيع درآمد مبتني بر عوامل تولید(سرمايه، زمين و نیروی کار) استفاه شود. و اگر بررسي نابرابري رفاه در جامعه مورد نظر باشد بايدبه توزيع مقداري درآمد توجه شود. این پژوهش با روش تجزیه و تحلیلی و توصیفی به بررسی این دو قسم از توزیع درآمد و عدالت اقتصادی از دیدگاه طالقانی می پردازد. درباب درآمد حاصل از سرمایه، طالقانی با نفی نظام بهره، اصل را بر بکارگیری سرمایه در فرایند تولید و تقسیم سود حاصل به صورت مشارکت بین دو عامل سرمایه ونیروی کار در نظر می گیرد. در بحث درآمد حاصل از زمین به توزیع این درآمد در مراحل قبل و بعد از تولید می پردازد. و درباره نیروی کار با نفی هر نوع قرارداد مبتنی بر بردگی نیروی کار، با نقد نظام کمونیسم و سرمایه¬داری معتقد است که باید سهم نیروی کار به صورت مشارکتی در تعامل با سرمایه و زمین تامین شود. درمقوله توزیع درآمد مقداری وی با نفی هرگونه نظام طبقاتی، آن را معلول قوا و غرایز بشری می¬داند که متاثر از عوامل خارجی مانند خودبینی و برتری جویی است و از این رو نظریه وی گرایش به توازن درآمد و ثروت اجتماعی جهت نابودی قله های ثروت و دره های فقر دارد.

توزیع درآمد عواملی، توزیع درآمد مقداری، عدالت اقتصادی، طالقانی