تأویل واژهای قرآنی و اصطلاحی در علوم قرآنی و تفسیر و حدیث و سپس اصول فقه و کلام و فلسفه و عرفان است که در متون فارسی و در لغتنامه دهخدا به معنای توجیه آمده است و در اصطلاح یعنی جدا شدن از ظاهر و رسیدن به باطن هر چیزی است که این معنا جدا از معنای تفسیر است. یکی از نویسندگانی که با رویکرد تأویلی به برخی از مباحث دینی توجه کرده، حکیم ناصرخسرو قبادیانی است که در قرن 5 میزیسته و معتقد به مذهب اسماعیلیه بوده است و درروش تأویل گریاش متأثر از اسماعیلیان است که ایشان در سعی کرده با رویکرد تأویلی به مباحث و مسائل دینی توجه کند که این » وجه دین « اغلب آثارش ازجمله تأویلات وی عمدتاً درراه تأکید دین و اثبات حقانیت مذهب خویش است و این پژوهش درصدد است تا به این پرسش اصلی پاسخ دهد که رویکرد تأویلی ناصرخسرو نسبت به احکام و مناسک دینی در کتاب وجه دین بر چه مبنایی بوده است؟ این پژوهش توصیفی تحلیلی بر پایه مطالعات کتابخانهای اسنادی استوار است .
کلید واژگان :تأویل ناصرخسرو وجه دین مذهب اسماعیلیه
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک