بازشناسی ساز و کارهای سازمان های مردم نهاد در حفاظت از محیط زیست ( با تکیه بر دکترین جرم شناسی سبز )

انسان موجودی است که در بروز اختلال در این نظم و ایجاد نابسامانی و زیان‌ در قلمرو متصرفات خویش نقش به سزایی را ایفا نموده است. وی به جای بـهره‌مندی از طـبیعت و مواهب مستقر در آن و به خدمت گرفتن امکانات و توانمندی‌های آن، در‌ موارد‌ بسیاری‌ با اقدامات خود در جهت‌ نابودی‌ و تخریب و نیز آلایندگی‌های گوناگون آن گام برداشته است. مساله محیط زیست امروزه به‌ بحرانی‌ جهانی‌ و فراگیر تبدیل شده و چنان چه به صورت‌ عملی‌ و جدی برای رفع این معضل چاره‌اندیشی نـشود، بشر بـا فـاجعه عظیمی مواجه خواهد شد کـه حیات او را بر‌ روی‌ کره‌ زمین ناممکن خواهد ساخت. در این میان، سازمان های دولتی اصلی ترین مراکز مقابله با مسائل زیست محیطی هستند؛ اما به علت گستردگی و پیچیدگی موضوع، دولت توان کافی برای حل آن ندارد. از همین رو است که سازمان های مردم نهاد ( سمن ) نقش اساسی و برجسته خود را در پیشگیری از وقوع جرایم در این حوزه نمایان خواهند کرد تا با همکاری و مساعدت نهادهای مسئول و دخیل در این امر و در کنار دولت، نه در تقابل با دولت در راستای پیشگیری از وقوع جرایم زیست محیطی قدم بردارند. این مقاله می کوشد با بازشناسی ساز و کارهای سازمان های مردم نهاد در حفاظت از محیط زیست با تکیه بر دکترین جرم شناسی سبز، نقش و جایگاه قانونی و اجرایی این سازمان ها را در حوزه جرایم زیست محیطی تبیین نماید.

سازمان های مردم نهاد، جرم شناسی سبز، جرایم زیست محیطی، قوانین موضوعه ایران