بررسی نگرش اساتید و دانشجویان دانشگاه های شیراز و علوم پزشکی پیرامون مدی تیشن و کاربردهای آن

مقدمه و هدف: شناخت انسان و توانمندی های ذهن- بدن او یکی از ضروریات غیر قابل چشم پوشی است که به طرق مختلف از جمله مدیتیشن امکان پذیر است. بر این اساس و نظر به ضرورت و اهمیت سنجش نگرش دانشگاهیان نسبت به این مقوله و کاربردهای آن، مطالعه حاضر با هدف تعیین نگرش اساتید و دانشجویان دانشگاه های شیراز و علوم پزشکی شیراز در مورد مراقبه به انجام رسیده است. مواد و روش ها: واحدهای پژوهشی در این تحقیق توصیفی از نوع میدانی، اساتید ودانشجویان دانشگاه های شیراز وعلوم پزشکی شیراز بوده که پس از تکمیل پرسشنامه محقق ساخته توسط آنها ، داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تجلیل قرار گرفته؛ و میزان آگاهی و شناخت آنها نسبت به مدیتیشن(بعد شناختی)، احساس فرد و میزان توجه و علاقه افراد به مراقبه(بعد عاطفی) و نیز میزان عمل و یا آمادگی واحدهای پژوهشی برای عمل(بعد رفتاری) مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: میزان آگاهی و شناخت اساتید نسبت به مدیتیشن نسبتاً بالا بوده و میزان علاقمندی آنان به این مقوله بسیار بالا بوده است. این امر در مورد دانشجویان نیز صادق بوده که با تفاوت اندکی نسبت به اساتید، نمرات نسبتاً بالا در زمینه آگاهی کسب نموده و علاقه وافر خود را در زمینه مراقبه در پاسخ به سوالات پرسش نامه به تصویر کشیده اند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه و نظر به علاقمندی واحدهای پژوهشی به مراقبه و کاربردهای آن و تأکید واحدهای پژوهشی بر ضرورت توسعه فعالیت های آموزشی و پژوهشی در زمینه مدیتیشن، لازم است تمهیدات لازم جهت اجرای برنامه های آموزشی و پژوهشی مبتنی بر شواهد علمی در زمینه مراقبه و کاربردهای آن فراهم گردد.

استاد، دانشجو، نگرش، مدیتیشن