زیبایی شناسی فعل در دفتردوم مثنوی معنوی

بررسی حکایات مثنوی معنویِ مولانا جلال الدین بلخی از منظر زیبایی شناسی،این نکته را به اثبات می رساند که هرچند صیت مولانا مرهون جنبۀ عرفانی و اخلاقی آثارش است؛اما توانایی بالقوۀ شعر او در خروج از معیارهای زبانی به برجستگی اشعارش کمک شایانی کرده است.زیبایی های لفظی و شگردهای استادانۀ مولانادر سرودن مثنوی قرن هاست اثر وی را ماندگار کرده ؛و از مرزهای ایران زمین فراتر برده است.وی چنان هنرمندانه واژگان را در اختیار گرفته که گویی واژگان با یکدیگر در سماع اند.این نوشتار براین است که به بررسی کارکردهای هنری فعل و حضور شاعرانۀ آن در دفتر دوم مثنوی معنوی بپردازد .و نشان دهد که چگونه رفتار شاعرانۀ مولانا با فعل ،شکل هنرمندانه تری به آثار وی داده است.بررسی این عنصر نشان داد که زیبایی شناسی فعل در دفتر دوم مثنوی شامل: حذف فعل، آوردن جناس های فعلی،فعل های متقابل ،قرار گرفتن چند فعل پشت سرهم،کاربرد صیغه های مختلف یک فعل،کاربرد وجه امری فعل،پیش آیی فعل و...می باشد.سعی مؤلف بررسی این زیبایی شناسی بوده است.

مثنوی معنوی،مولانا،دفتر دوم،زیبایی شناسی،فعل