زوج درمانی گروهی بر افزایش صمیمیت زوج ها

چکیده درجامعه معاصر، زوج ها مشکلات شدیدی رادر ایجاد وحفظ روابط صمیمانه بایکدیگر تجربه می کنند .کمبود صمیمیت یکی از شاخص های مهم آشفتگی دررابطه زناشویی به حساب می آید. لذا این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی زوج درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری بر افزایش صمیمیت زوج ها صورت گرفت. روش تحقیق نیمه تجربی بوده واز طرح پیش آزمون- پس آزمون باگروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری کلیه زوج هایی بودند که به دلیل مشکلات درزندگی زناشویی ونیاز به بهبود روابط صمیمانه به مراکز مشاوره خانه های سلامت درشرق تهران، مراجعه نموده وهمچنین حائز شرایط اعلام شده درفراخوان شرکت در پژوهش نیزبودند گروه نمونه شامل 12 زوج 24 نفر بود که به صورت تصادفی از میان جامعه آماری انتخاب گردیدند. اعضاء گروه نمونه نیز به طور تصادفی در2 گروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند وبه طور همزمان ازآنها پیش تست به عمل آمد سپس اعضاء گروه آزمایش در10 جلسه زوج درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری شرکت کردند واعضء گروه کنترل هیچ مداخله ای دیافت ننمودند به فاصله 3 روز پس از اتمام جلسات از هر دو گروه به طور همزمان پس آزمون به عمل آمد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه بررسی نیازهای صمیمیت با کارورزی می باشد. فرضیه های تحقیق مبتنی بر بررسی اثر بخشی زوج درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری بر افزایش صمیمیت زناشویی و8 بعد آن بود. یافته های تحقیق با استفاده از روش تحلیل کوواریانس وt مستقل تجزیه وتحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که زوج درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری میزان صمیمیت کلی همسران وهمچنین صمیمیت عاطفی، روان شناختی، عقلانی، جنسی، جسمانی، واجتماعی- تفریحی را افزایش داده است .(05/0≥p) اما میزان افزایش صمیمیت درابعاد معنوی و وزیبا شناختی معنادار نمی باشد.

کلید واژه ها: زوج درمانی گروهی، شناختی- رفتاری، صمیمیت زناشویی