توليد، توزيع و مصرف سه محوري است كه در كليه مكاتب اقتصادي بدان پرداخته شده است و در اين ميان توليد، قبل از توزيع و مصرف معنا مي‌يابد. توليد با هر انگيزه‌اي مانند حداكثر نمودن سود، حداكثر كردن رضايت و دستيابي به حداكثر درآمد صورت پذيرد، به عواملي، كه به عوامل توليد مشهورند، نيازمند است. در اين ميان، در تمامي توابع توليدي كه در ادبيات اقتصادي و تحت هر هدفي شناخته شده است، عامل سرمايه عاملي است كه بدون آن توليدي نيز صورت نمي‌پذيرد. با اين وجود، تركيب عامل سرمايه با ساير عوامل سوالي است كه تحت شرايط گوناگون مي‌تواند پاسخ‌هاي متفاوتي را در برداشته‌باشد. بر اين اساس، تحت شرايط گوناگون اين‌كه چه ميزان سرمايه با ساير عوامل تركيب گردد، سوال ارزشمندي است. تركيب‌هاي متفاوت عامل سرمايه با ساير عوامل مي‌تواند سطوح متفاوتي از ساير عوامل را به خدمت گيرد و در اين ميان عمده‌ترينِ ساير عوامل با توجه به شرايط اقتصاد ايران، نيروي كار است. اين در حالي است كه ايجاد شغل ممكن است متناسب با منطقه مورد نظر با تعابير مختلفي ارائه گردد و در اين ميان، ايجاد اشتغال در بخش كشاورزي تا حدود زيادي هم‌راستا با توسعه مناطق روستايي شناخته شده است. بخشي از توليدات كشاورزي نيز كه طي مراحل بعد از مزرعه به كالاي نهايي جهت مصرف تبديل مي‌شود به صنايع تبديلي و تكميلي، يا صنايع منتج از بخش كشاورزي معروف گرديده است. با تلفيق تمامي موارد فوق، هدف اصلي از نگارش اين مقاله برآورد سرمايه مورد نياز جهت ايجاد هر شغل در صنايع تبديلي و تكميلي به تفكيك استان‌هاي كشور است. داده‌هاي اين پژوهش را 14089 بنگاه صنايع تبديلي و تكميلي تشكيل داده كه از وزارت جهاد كشاورزي تهيه گرديده است. نتايج اين پژوهش نشان‌دهنده آن است كه سرمايه مورد نياز جهت ايجاد هر شغل در بنگاه‌هاي صنايع تبديلي و تكميلي به صورت معني‌داري تابع منطقه‌اي است كه بنگاه در آن فعاليت مي‌نمايد.
کلید واژگان :بنگاه های کوچک و متوسط، صنایع تبدیلی و تکمیلی، سرمایه مورد نیاز برای ایجاد هر شغل، ایران
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک