هدف این مقاله محاسبه اندازه بهینه صنعت چرم و دباغی ایران با استفاده از دو روش میانگین و کومانور-ویلسون (Comano & Wilson) و با توجه به دو معیار ارزش تولیدات و اشتغال است. جهت محاسبه معیارهای مذکور از داده‌های جمع‌آوری شده توسط مرکز آمار ایران طی سال‌های 1375 تا 1384 استفاده شده است. بر اساس نتایج این مطالعه، نزدیک به 90 درصد بنگاه‌های موجود در صنعت چرم اشتغالی کمتر از میزان بهینه آن دارند. همچنین مشاهدات این پژوهش با توجه به معیار تولید و با استفاده از روش میانگین و کومانور-ویلسون نیز به ترتیب حاکی از آن است که تقریباً 70 و 90 درصد از بنگاه‌های تولیدی این صنعت زیر ظرفیت بهینه فعالیت می‌نمایند. بر این اساس، شایسته است توجه به بنگاه‌های موجود در جهت رسیدن آنها به حداکثر کارایی و بهره وری در رأس سایر اهداف قرار گیرد.
کلید واژگان :حداقل اندازه‌کارآ، اندازه بهینه، روش کومانور-ویلسون، صنعت چرم
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک