بررسی وضعیت آلودگی فلزات سنگین در رسوبات خلیج فارس

در دهه گذشته ورود آلاينده ها با منشاء انساني مانند فلزات سنگين به داخل محيط هاي دريايي، به مقدار زيادي افزايش يافته است كه به عنوان يک خطر جدي براي حيات محيط هاي آبي بشمار مي آيند. فلزات سنگين در يک مقياس وسيع، از منابع طبيعي و انسان ساخت وارد محيط زيست مي شوند. ميزان ورود اين فلزات سنگين به داخل محيط زيست، متجاوز از ميزاني است که بوسيله فرايندهاي طبيعي برداشت مي شوند. بنابراين تجمع فلزات سنگين در محيط زيست مورد توجه مي باشد. سيستم هاي آبي به طور طبيعي دريافت کننده نهايي اين فلزات هستند. آلاينده هايي که در آب يافت مي شوند، ناشي از پساب هاي خانگي، تخليه محصولات شيميايي، سموم، حشره کش ها و علف کش ها، تخليه صنعتي، پساب هاي راديواکتيو، هيدروکربن هاي نفتي و رنگي مي باشد. در سال هاي اخير چندين تکنولوژي با هدف کاهش يا برداشت فلزات سنگين موجود در محيط آلوده، توسعه يافته است. در اين ميان تکنولوژي هايي كه براساس استفاده از ميکروارگانيسم ها، پايه ريزي شده است مورد توجه قرار گرفته اند. در این مقاله سعی بر آن است تا با توجه به مطالعات و تحقیقات انجام شده وضعیت آلودگی فلزات سنگین در رسوبات خلیج فارس تجزیه و تحلیل شود.

فلزات سنگین، آلودگی، رسوبات، خلیج فارس