در سال‌های اخیر فشار تقاضای ناشی از رشد روزافزون جمعیت، افزایش شهرنشینی و توسعه اقتصادی بر منابع محدود آب و از طرفی با توجه به عرضه محدود و تقریبا ثابت این منابع، اهمیت مدیریت تقاضامحور را بیش از پیش نمایان ساخته به طوری که در سال‌های اخیر به منظور مقابله با بحران آب توجه کارشناسان و پژوهشگران این حوزه به این سمت معطوف شده است. این موضوع به ویژه در کشورهای خشک و نیمه خشک که محدودیت منابع آب شدیدتر بوده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در کشور ایران این شرایط به علاوه توزیع و پراکنش نامتوازن بارندگی و منابع آب و متناسب نبودن آن با توزیع جمعیت، مدیریت این منابع را با چالش روبرو ساخته است. در سال‌های اخیر با معرفی و توسعه شاخصی به نام «ردپای آب »، افقی جدید در مدیریت منابع آب ایجاد شده است به طوری که به اعتقاد بسیاری از پژوهشگران، این مفهوم نسبت به شاخص‌های سنتی، درک بهتری از وضعیت آبی موجود ایجاد کرده و به مدیریت صحیح آن کمک می‌کند، چرا که ردپای آب با دربر داشتن مفهوم آب مجازی و با درنظر گرفتن مصرف غیرمستقیم (علاوه بر مصرف مستقیم) آب، شاخص بسیار کاملی را به منظور تحلیل و درک وضعیت آبی یک منطقه خاص ایجاد کرده و به عنوان ابزاری قوی در اختیار مدیران و سیاست‌گذاران این حوزه به منظور اتخاذ سیاست‌ها و انجام برنامه‌ریزی‌های متناسب با شرایط هر کشور قرار می‌گیرد.
کلید واژگان :آب، ردپای آب، مدیریت تقاضامحور، تحلیل منطقه‌ای
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک