ارزیابی استفاده از بقایای کاه گندم، خاک فسفات و قارچ آسپرژیلوس نیجر به عنوان کود زیستی

در سال‌های اخیر با افزایش توجهات به کشاورزی پایدار، روش‌های زیستی مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. یکی از انواع روش‌های زیستی، استفاده از كودهاي زیستی است که به عنوان مطلوب¬ترين راه حل براي زنده و فعال نگه داشتن سيستم حياتی خاك در اراضي كشاورزي، مطرح می‎باشد. آسپرژيلوس‌ها به عنوان ماده تلقیحی کودهای زیستی توانايي بسيار بالايي در تجزيه كاني¬هاي مختلف به خصوص كاني‌هاي فسفاتي دارند و قادرند در شرايطي كه منبع كربنه و نيتروژني آن¬ها فراهم شود فسفر را از كاني‌ها جدا و به حالت قابل دسترس درآورند. کودهاي زیستی تجاري شده در دنیا عمدتا به دو گروه اصلی شامل کودهاي حاوي باکتری¬هاي تثبیت کننده ازت و کودهاي حاوي ریزجانداران حل کننده¬ی فسفات تقسیم می¬شوند. وجود میلیون‌ها تن کنتسانتره خاک فسفات (خاک فسفات خالص شده) غیرقابل استفاده در صنعت در مجتمع فسفات اسفوردي یزد ضرورت انجام پژوهش‌هاي در این زمینه را بیش از پیش آشکار می‌سازد. از این رو در این پژوهش استفاده از بقایای کاه گندم، خاک فسفات و قارچ آسپرژیلوس نیجر به عنوان اجزای اولیه تهیه کود زیستی نوین مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی توانایی قارچ آسپرژیلوس نیجر Aspergillus niger در بستر کاه گندم به صورت فاکتوریل سه عاملی با خاک فسفات در سه سطح (صفر، 1:8 و 1:4 خاك فسفات: کاه گندم)، تلقیح قارچ در دو سطح (عدم تلقیح و تلقیح با Aspergillus niger) و ملاس در دو سطح (صفر و نیم درصد وزنی) سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در یک دوره 60 روزه انجام شد. نتایج نشان داد که به احتمال زیاد سطح 1:4 خاک فسفات: کاه گندم، برای قارچ مناسب¬ترین سطح خاک فسفات بود و افزودن ملاس (نیم درصد وزنی) سبب افزایش CaCl2-P نسبت به شاهد گردید. هرچند نتایج این بررسی رضایت مند بود لیکن پیشنهاد می‎گردد این آزمایش در سطح مزرعه نیز و بر روی گیاهان متعدد مورد آزمایش قرار گیرد.

آسپرژیلوس نیجر، خاک فسفات، قارچ حل کننده فسفر، کود زیستی