امضاء بخش مهمی از شخصیت و اعتبار حقوقی، تجاری و حتی هنری اشخاص است و برای اعتبار بخشیدن به مهمترین اسناد بین المللی تا یک کارت تبریک وجود آن ضروری است. امضای یک سند مهمترین دلیل انتساب مفاد سند به ممضی و نشان دهنده پذیرش و قبول محتویات و مندرجات سند توسط متعاملینی است که ذیل آن را با رضایت امضاء کرده اند. به همین لحاظ امنیت در چنین فرایندی از اهمیت بسزایی برخوردار است. و ورود این فرایند در فضای الکترونیکی و دیجیتال اهمیت این موضوع را دوچندان می نماید. به همین خاطر بدون وجود زیر ساختهای لازم امنیتی در فضای دیجیتال، امکان ارائه خدمات الکترونیکی وجود ندارد. چراکه بدون حضور فن آوری های لازم برای اعتبار بخشیدن به اسناد الکترونیکی و قانونمند نمودن آنها، نمی توان به امضاهای الکترونیکی اعتماد کرد. نیاز به قانونگذاری در کنار فن آوری های مذکور در جهت تامین این امنیت، یکی از موثرترین موارد تحقق این موضوع می باشد. چراکه به عبارت دیگر می توان گفت که اعمال و اجرای صحیح فناوری های مذکور، منوط به وضع قوانین مرتبط با موضوع می باشد. لذا در این پژوهش با توجه به اهمیت بخش تعاریف و شناسایی عنوان و تاثیر آن در بررسی هر چه دقیق تر رویکردها و تفاوت نظامات حقوقی و قانونی در این مورد، در ابتدا بطور خلاصه و کلی به بررسی و تبیین امضای الکترونیکی در نظامات حقوقی مختلف می پردازیم و سپس سعی بر تبیین رویکردهای مختلف این نظامات، نسبت به موضوع امنیت امضاهای الکترونیکی می نماییم. تا در نهایت بتوان با بررسی برخی از قوانین کشورهای مختلف از جمله ایالات متحده امریکا، فرانسه و ایران، رویکردی متناسب با موضوع امنیت در فضای امضاهای الکترونیکی را تعیین نمود.
کلید واژگان :رویکرد، قوانین، امضاء الکترونیکی، امنیت
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک