ارتباط بین ساختار سرمایه با ارزش افزوده نقدی

امروزه هر شركتي براي اينكه بتواند كالا و يا خدماتي را عرضه نمايد. قبل از انجام هرگونه فعاليتي به سرمايه به منابع مالي نيازمند است تا بتواند دارائي ها مورد نياز خود را خريداري نموده و به سرمايه گذاري بپردازد. متعاقب بزرگ شدن شركتي و توسعه تكنولوژي نياز به مبالغ هنگفت سرمايه و منابع مالي شدت گرفته و بازارهاي متعدد مالي توسعه يافته اند. اين توسعه به نوبه خود از يكسو تعداد روشهاي تأمين مالي توسط شركتها را مي طلبد و از سوئي ديگر مديران را به تعيين استراتژي مناسب در زمينه تأمين مالي و ساختار سرمايه مطلوب شركت ملزم ساخته است. شناسايي راههاي مختلف تأمين مالي و بهره گيري از ابزارهاي مناسب عالي، مديريت را در اتخاذ تصميمات صحيح تر و كسب منابع بيشتر براي شركتها ياري خواهد داد و استفاده بهينه از منابع مالي كه موضوع اصلي بحث ساختار سرمايه است، در حقيقت به ديگران اين فرصت را خواهد داد تا ارزش كل شركت و ثروت سهامداران را افزايش دهند. از طرفي آنچه سهامداران را تشويق مي كند تا پس اندازهاي خود را در صعنتي مشخص بكار اندازند عملكرد مطلوب آن صنعت مي باشد كه به دنبال آن ارزش شركت و در نتيجه ثروت سهامداران افزايش يابد. در گذشته سرمايه گذاران از معيارهاي سنتي نظير بازده سرمايه گذاري و سود هر سهم به عنوان مهمترين معيارهاي اندازه گيري عملكرد استفاده مي نمودند ولي در سالهاي اخير معيارهاي مبتني به ارزش به شدت مورد توجه قرار گرفتند. در ارزيابي عملكرد از معيارهاي جديد جهت محاسبه و اندازه گيري تغييراتي كه در ارزش واحد اقتصادي ملي يك دوره ايجاد شده استفاده مي شود كه از جمله اين معيارها مي توان به ارزش افزوده نقدي اشاره گردد.

آيا رابطه اي بين ارزش افزوده نقدي با ساختار سرمايه وجود دارد؟