چکیده - در جهان کنونی تمامی سازمان های صنعتی و غیر صنعتی در تلاش اند تا کلیه برنامه های توسعه ای خود را با استفاده از یک سیستم یکپارچه تلفیقی (بهداشت.ایمنی.محیط زیست) بهبود بخشیده و محیطی توام با تامین سلامت برای بشر و محیط زیست فراهم نمایند.بر اساس نتایج مطالعات انجام شده
بهبود مستمر صنایع در زمینه های بهداشت و سلامت . ایمنی و محیط زیست از طریق کاربرد سیستم HSE جز با شناخت صحیح قوانین ومقررات
مربوط به آن و استفاده از روش های مناسب ارزیابی عملکرد امکان پذیر نیست به این منظوراهداف و عناصر مدیریت سیستم HSE هم چنین معایب
شاخص های ارزیابی عملکرد همچونFAR, LTIF , SI و ... مورد بررسی قرار کرفته ومنجر به کشف این حقیقت کردیده که بهبود مستمر در صنعت در
این حوزه جز با تفییر در فرهنک حاکم بر سازمان . روش ارزیابی متوازن و به کار کیری مدیریت فرآیند تغییر از طریق کنترل ریسک های بحرانی امکان
پذیر نمی باشد.
