نقش آموزش مجازي در توسعه و توانمند سازي منابع انساني

توجه به آموزش و توسعه منابع انساني در مسير پيشرفتهاي سريع علم و تكنولوژي و تغييرات و تحولات ناشي از آنها ، تنها پلي است كه مي‌تواند جامعه را از دنياي امروز به دنياي پر تغيير وتحول فردا رهنمون سازد. نيروي انساني امروزه به عنوان عاملي استراتژيك مطرح است. دليل اين امر در سطح كلي، تغييراتي است كه با شتاب در محيط رخ مي دهد. در محيط متغير جايگاه بسيار مهم نيروي انساني به عنوان طراح، سازنده و پردازنده نظام هاي عملياتي و ساير منابع سازمان نمايان مي شود. از طرفي مي دانيم كه در سازمانهاي علم گرا توليدات نهايي توليدات هوشيارانه و پيچيده و خدمات دانش بر خواهد بود. از اين رو نيروي انساني در اينجا به درونداد اصلي و اساسي تبديل مي‌شود. در چنين شرايطي بهره وري به شكل فزاينده اي مبتني بر دانش، مهارتهاو تواناييهاي عقلي انسان آموزش ديده است. در اين حالت دانش و بينش به عنوان مبنايي براي بهره وري به تدريج جايگزين كارآموزي و آموزش تجربي مي‌شود. در آموزش و توسعه و توانمندسازي منابع انساني، آموزش مجازي يكي از روشهاي مناسب تلقي مي شود. در اين مقاله سعي بر آن است ابتدا مقدمه اي از موضوع، مورد بحث قرار گيرد. سپس به اهميت آموزش مجازي، مفهوم توسعه منابع انساني، توانمندسازي منابع انساني، فناوري اطلاعات و ارتباطات و تأثير آن بر نيروي انساني، سازمان‌هاي آينده و فناوري اطلاعات، دلايل ضرورت آموزش مجازي در سازمانها، تعامل آموزش مجازي، كاركنان و سازمان، محاسن آموزش مجازي براي مديران و كاركنان سازمان، دانشگاه آزاد اسلامي پيشگام در آموزش و توسعه نيروي انساني و در پايان به نتيجه گيري و پيشنهادها پرداخته شده است.

آموزش مجازي – توسعه – توانمندسازي - نيروي انساني - سازمان.