پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس نگرش به صمیمیت در زوجین

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سازگاری زناشویی بر اساس نگرش به صمیمت انجام شد. جامعه آماری شامل همه زوجین ساکن شهر اردبیل در سال 1395 بود که از بین این افراد 150 نفر به روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه سازگاری اسپاینر و نگرش به صمیمیت استفاده شد. داده¬ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین سازگاری زناشویی و نگرش به صمیمیت (تمایل به صمیمیت، گریز از صمیمیت) رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نگرش به صمیمیت پیش¬بینی کننده سازگاری زناشویی است. بنابراین پیشنهاد می¬شود با تقویت صمیمیت در بین زوجین، سازگاری زناشویی زوجین را افزایش داد.

سازگاری زناشویی، نگرش به صمیمیت، زوجین