تأثیر مخارج بهداشت و درمان بر بهره وری نیروی کار

سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 هجری شمسی، ایران را کشوری توسعه یافته، با جایگاه اول اقتصادی، علمی فناوری در سطح منطقه، با هویت اسلامی و انقلابی، الهام بخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و مؤثر در روابط بین الملل توصیف می کند. با ارتقای بهره وری می توان به رشد اقتصادی کشور افزود و جایگاه بین المللی ایران را ارتقا بخشید و به اهداف تعیین شده درسند چشم انداز دست یافت. در این راستا، یکی از منابع ارتقای بهره وری، رشد بهره وری نیروی کار، و ارتقای سطح بهداشت و سلامت نیروی کار بدین منظور می باشد. سلامت علاوه بر این که به عنوان یک حق در قانون اساسی مطرح شده است، به عنوان شکلی از سرمایه گذاری، ابزاری برای حفظ توانایی و بهره وری نیروی کار تلقی می شود. سلامت به صورت مستقیم با افزایش ذخیره افراد و به صورت غیرمستقیم با افزایش انگیزه ادامه تحصیل و یادگیری مهارت های بهتر، افزایش بهره وری و رشد اقتصادی را به همراه خواهد داشت. بنابراین انتظار بر آن است که با افزایش مخارج بهداشت و درمان خانوارها، شاهد بهبود وضعیت بهداشت سلامت نیروی کار و در نتیجه، افزایش بهره وری نیروی کار باشیم. سطح تحلیل در می باشد. با استفاده از پژوهش حاضر، استان های ایران و دوره زمانی آن، فاصله زمانی 1390-1385 روش اقتصادسنجی داده های تابلویی، نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد ک بین مخارج بهداشت و درمان خانوارها و بهره وری نیروی کار، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. از نظر سیاست گذاری، یافته های پژوهش حاضر مبین لزوم توجه به بازشناسی مخارج بهداشت و درمان خانوارها، به منظور بهبود سطح بهداشت و سلامت نیروی کار و به دنبال آن، ارتقای بهره وری نیروی کار است.

بهداشت و درمان، مخارج بهداشت و درمان، بهره وری، بهره وری نیروی کار، داده های تابلویی