مکانیابی مراکز اسکان موقت پس از زلزله با استفاده ازGIS (مطالعه موردی: شهرستان خوی)

مدیریت بحران، علمی کاربردی است که بهوسیله مشاهده سیستماتیك بحرانها و تجزیهوتحلیل آنها، در جستجوی یافتن ابزاری است که بهوسیله آن بتوان از بروز بحرانها پیشگیری و یا در صورت بروز، در راستای کاهش اثرات آن، به امدادرسانی وسیع و بهبود اوضاع اقدام نمود. همه ساله در نقاط مختلف کره زمین، افراد زیادی بر اثر وقوع سوانح طبیعی نظیر زلزله و سیل جان و کاشانه خود را از دست میدهند. تأمین مکانهای مناسب برای استقرار مراکز امدادرسانی پس از وقوع زلزله و اسکان آوارگان یکی از موارد مهم در برنامهریزی و مدیریت بحران است. در این پژوهش شهرستان خوی با توجه به استعداد لرزهخیزی بالا بهعنوان الگوی تهیه پایگاه داده مکانی بهمنظور مکانیابی محلهای استقرار موقت جمعیتهای آسیبدیده ناشی از زلزله احتمالی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته است. بر این اساس در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، پس از مشخص شدن معیارهای مؤثر در امر مکانیابی مساکن موقت که از پیشینه مرتبط با تحقیق و با توجه به محدوده مورد مطالعه و اطلاعات و دادههای قابل دسترس گزینش گردید، اقدام به وزن دهی معیارها و شاخصهای مورد مطالعه طبق نظر کارشناسان خبره مدیریت بحران و با استفاده از تکنیك مقایسه زوجی و نرمافزار Expertchoiceمیشود. سپس با استفاده از مدل AHPو نرمافزار Arc GISلایههای تولیدی هر معیار با توجه به وزن مشخص شده هر یك، با یکدیگر تلفیق شده که خروجی آن نقشه پهنهبندی سطح منطقه شش شهرداری شیراز برای اسکان موقت سانحه دیدگان است. نتایج نشان داد معیارهای دسترسی و خصوصیات مکانی موجود در بین سایرمعیارها و استانداردهای مکانیابی مناطق مناسب جهت اسکان موقت آسیب دیدگان از اهمیت بیشتری برخوردارند

اسکان موقت، مکانیابی، مدیریت بحران، ،GISتکنیك AHP