تحلیل میزان اثر بخشی سیاست های تشویقی در نوسازی بافت های فرسوده کلانشهرتهران

بسیاری از طرحهای نوسازی بافت های فرسودة شهری که در طول چند دههه گذشههه تهیهه شهده، بهه عله مخهله ناکارآمد بوده، محقق نشده یا درصد جزیی از آن اجرا شده و چنانچه اجرا شده اند، پیامدهای فرهنگی واجهمهاعی مهثرری دربر نداشهه و بعضا دارای پیامدهای منفی بوده است. این درحالی است که فارغ از زمان و هزینه فرصت های قاب توجهه، مسیر و جهت مشخصی برای این امر مهم توسط مدیریت شهری ترسیم نشده و سازمانها و ارگانهای ذیربط نیز به وظای و تکالی تعیین شده عم نمی کنند. روش تحقیق در این مطالعه، توصیفی -تحلیلی و از نوع کاربردی و توسعه ای و نحهوه AHP جمع آوری اطلاعات به صورت اسنادی و پیمایش میدانی می باشد.وهمچنین برای اولویت بنهدی داده از تکنکیهک اسهفاده شده نهایج این پژوهش نشان می دهد که بخش عمومی -خصوصی در کلانشهر تهران باعث نوسازی شهده اسهت. همچنین بر اساس یافهه های این پژوهش، در صورت وجود زیرساخت های قانونی برای شراکت عمومی -خصوصی، انطباق ضوابط شهرسازی با اهداف کلان نوسازی بافت های شهری ، کهافی بهودن تسههیلات و بسههه ههای تشهویقی، همکهاری و مشارکت مالکین، افزایش نظارت نهادهای مربوطه بر شراکت و همچینین اسهفاده از سهرمایه گهذاران مهخصه و بهومی منطقه، می توان به موفقیت این شراکت و نوسازی به صورت پایدار امیدوار بود

بافت فرسوده، نوسازی، توانمند سازی، بافت ناکارامد، سیاست های تشویق