درک سازمان‏ های تاب‏ آور ایرانی از ظرفیت و کیفیت نهادی محیط کسب‏ و ‏کار

تاب‏ آوری سازمان بعنوان نوعی رفتار سازمانی موجب تغییر مسیر سازمان به ‏سوی استفاده از فرصت ‏ها و اقدامات نوآور به ‏منظور پاسخ به بحران‏ ها و چالش ‏های محیطی با نتیجه بهبود و انسجام عملکرد است. از آنجاکه تاب‏آوری چارچوبی ایجاد می ‏نماید که موجب سازگاری یا پیشگامی محیطی خواهد شد، در این مطالعه تلاش شد به این سوال پاسخ داده شود که «چگونه می‏توان با افزایش سطح کلی قابلیت تاب ‏آوری موجب تعدیل اثرات محیط بر سازمان ‏ها و بنگاه ‏های ایرانی شد». این پژوهش از نظر هدف کاربردی است که با روش کیفی نظریه برخاسته از داده ‏ها (رویکرد گلیزری) و تکنیک مصاحبه عمیق هدفمند انجام شده است. یافته‏ های حاصل از تحلیل مصاحبه 10 كارآفرين تثبیت ‏شده با تجربه ‏ی تاب ‏آوری و دو پژوهشگر کارآفرینی با تجربه ‏ی مرشدی کسب ‏و ‏کار، نشان داد در محیط کسب ‏و ‏کار ایران بر هم ‏کنش سه جریان تاب‏آوری: شناختی، عاطفی-ارزشی و رفتاری موجب انتخاب نوعی الگوی پیشگامی می ‏گردد که در این رویکرد؛ شش عامل دسترسی به موفقیت، فرصت، تغییرات محیطی، ساختار سازمانی، اطلاعات و یادگیری با رویکرد سازگارپذیری سازمان‏های پیرو متفاوت است. براین اساس به سیاست گذاران توصیه مي ‏شود با تحلیل و انتخاب الگوی مناسب تاب ‏آوری سازمان، مدل کسب‏و‏کار سازمان را متحول نمایند.

تاب‏ آوري، سازگارپذیری، پیشگامی، ظرفیت و کیفیت نهادی محیط