تحلیل تصویرنگاره های خسرو وشیرین براساس روایت شناسی ژرار ژنت

امروزه در ایران ادبیات داستانی قدمت دیرینه ای دارد. افسانه ها و قصه های عامیانه از دیرباز تا کنون جنبه تفریح و سرگرمی داشته و گاهی نیز به صورت سینه به سینه نقل می گردد و گاهی نیز با پارهای از وقایع تاریخی در هم می آمیزد. نوآوری و هنرنمایی در منظومه خسرو و شیرین آن را به یکی از شاهکارهای عرصهی ادبیات روایی تبدیل کرده است. این اثر که از نگاهی در شمار ادبیات داستانی قرار میگیرد دارای جلوهها و زوایای هنری بسیار زیادی می باشد، که ضرورت تحقیق در آن احساس می گردد.دراین مقاله شیوه پژوهش بر اساس نظریه روایت شناسی ژرار ژنت 1 می باشد. ژرار ژنت، نظریه پرداز و ساختارگرا در دوران معاصر می باشد. این نویسنده و تحلیلگر فرانسوی با پشتوانه فکری از دو حوزه ادبی صورتگرایان روس و ساختارگرایان فرانسوی نظریه ادبی خود را با عنوان روایت شناسی بنیان نهاده است. در نظریه روایت شناسی ژنت اهم مطالب شامل تمایز داستان و روایت، سطوح گفتمان )مفهوم زمان و زیر شاخههای آن، وجه و لحن( و ترامتنیت می باشد که به شکلی گسترده و با جزئیات قابل توجه به آن می پردازد.هم چنین نظریه روایت شناسی ژنت دانش و اندوختههای مخاطب را در مورد وجوه روایت و نظام زمان افزایش میدهد.هدف اصلی در این مقاله تحلیل و برسی نگاره های خسر و شیرین بر اساس نظریه روایت شناسی ژنت می باشد. بر این اساس این پژوهش به شیوهی کتابخانهای و سند کاوی انجام میپذیرد و یافتهها نیز به روش توصیفی و تحلیلی ارائه می گردد. 1 Gérard Genette

خسرو و شیرین، تصویر نگاره ها، روایت شناسی، نظریه ژرار ژنت،ساختار گرایی