اغلب ادبا و شاعران ادب پارسی و تازی، از همان ابتدای ظهور اسلام که تابش خورشید قرآن کریم به درخشیدن آغاز کرد آنچنان به این کتاب دلبستگی یافتند و بدان اهتمام ورزیدند که این اهتمام و توجه، همه جوانب و ابعاد مختلف قرآن کریم را در برگرفته و تمام زوایای دقیق آن را تحت پوشش قرار داد. ديوان اشعار شيخ بهائي از جمله ارزشمندترين این آثار است كه شاعر در سراسر آن به بيان نكات عرفاني و اخلاقي پرداخته و هر نكته‌اي را با مفهومي از يك حديث و يا يك آيه درآميخته است. پژوهش حاضر در صدد است تا جلوه هایی از پرتو مفاهیم قرآنی را در دیوان اشعار شیخ بهایی به تصویر بکشد. نتیجه به دست آمده نشان می دهد که شیخ بهایی در اشعار خود، بیشتر از آرایه اقتباس سپس تلمیح استفاده کرده و در سطح پایین تری نسبت به آن دو از آرایه تضمین بهره برده است. همچنین وی از اکثر سوره های قرآن الهام گرفته و آن را در اشعارش منعکس ساخته است.
کلید واژگان :اقتباس، تلمیح، دیوان شعر، شيخ بهائي، قرآن.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک