سبک شناسی معنا و معناداری زندگی در سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام

هدف گرایی و معنی خواهی امری فطری در انسان است، انسان اگر از طبیعت حیات خود فراتر رود و نظاره گر آن باشد با پرسش چیستی حیات و چیستی هدف و معنی حیات مواجه می شود. در پژوهش حاضر مشکل اصلی انسان ها ناتوانی از تفسیر زندگی و غفلت از معنای زندگی معرفی شده است و معنا بخشیدن به زندگی فقط با رسیدن به هدف عالی زندگی و درک حیات حقیقی فراهم می شود پس انسانی که به حیات حقیقی نرسد به معنای زندگی دست نمی یابد و حیات او پوچ و بی معنا خواهد بود. تحقیق حاضر در پی آن است تا سبک و روش تربیتی و معرفتی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نسبت به شناخت معنای زندگی و تذکار به معناداری آن بررسی و شناسایی شود تا نخست بعدی از ابعاد شخصیتی ایشان روشن گشته و در مرحله پسین از آن به عنوان الگویی برای تربیت معنوی زیستی بهره جست. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و هدف از آن بررسی و سبک شناسی معنای زندگی و معناداری آن و نیز بازخوانی راه های معنا بخشی به زندگی از دیدگاه نهج البلاغه می باشد. طی جستار تفصیلی در سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه، رویکرد اصلی و سبک ایشان تأکید بر تنظیم و تصحیح نحوه نگرش، ارتباط و تعامل انسان با دنیا و زندگی دنیوی شناخته شده است و در این راستا دسته بندی جدیدی ارائه شده است.

معنای زندگی، زندگی معنا دار، حیات حقیقی، تربیت زیستی، ارتباط با دنیا، زندگی در نهج البلاغه