بررسی نقش کنترل استراتژیک در فرایند کوچک سازی در سازمان های دولتی ایران

استراتژی کوچک سازی یکی از استراتژی های اصلاح ساختار به خصوص در بخش دولتی است. با توجه به نقش مورد توجه کوچک سازی به ویژه در سال های اخیر و از حیث جهاد اقتصادی، بررسی آثار و تبعات آن به منظور تحقق چشم انداز تعریف شده و مشخص برای آن ضروری است. یکی از مهمترین مباحث مربوط به فرایند کوچک سازی جهت اجرای موفق آن که به عبارتی سنگ بنای موفقیت فرایند کوچک سازی است، کنترل استراتژیک در فرایند کوچک سازی است. با تأمل در این موضوع، این نکته روشن می شود که استراتژی کوچک سازی مستلزم رویکردی فرایندی است، بنابراین مستلزم نگاهی تدریجی و اجرای مرحله ای است، کنترل استراتژیک می تواند این نقش را در فرایند کوچک سازی به خوبی ایفا نماید. در این مقاله پس از نگاهی اجمالی به ادبیات تحقیق با توجه به متغیرهای آن، با رویکردی ترکیبی به بررسی و تبیین نقش کنترل استراتژیک با فرایند کوچک سازی از دیدگاه محققان پرداختیم که به رابطه کنترل استراتژیک در فرایند کوچک سازی منجر شد؛ به گونه ای که اجرای بدون کنترل و چشم انداز فرایند کوچک سازی در بلندمدت، ناقص خواهد ماند. در مجموع این نتیجه حاصل شد که فرایند کوچک سازی بدون کنترل استراتژیک بر روی آن در کوتاه مدت، با توجه به اثرات آن به ویژه بر نیروی انسانی، می تواند منجر به بر هم زدن قواعد تعریف شده برای سازمان های دولتی شود.

کنترل راهبردی، کوچک سازی، سازمان های دولتی