بررسی اثر شدت جریان بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال غیرهمجنس فولاد زنگ نزن آستنیتی304 به 316 ایجاد شده به روش جوشکاری مقاومتی سر¬به¬سر

جوشکاری مقاومتی سر¬به¬سر یکی از روش¬های به نسبت مدرن جوشکاری مقاومتی محسوب می¬شود که برای اتصال هندسه¬های متقارن نظیر میله به میله، میله به لوله و لوله به لوله مناسب است. به طور کلی روش¬های مقاومتی بر پایه عبور جریان الکتریکی از قطعه کار، مقاومت قطعه در برابر عبور جریان و در نهایت ایجاد ذوب در فصل مشترک و اتصال استوار هستند. قولادهای زنگ نزن آستنیتی 304 و 316 جزء مرسوم¬ترین فولادهای آستنیتی بوده که در صنایع مختلف نظیر قطعات خودرو یا صنایع نفت و گاز کاربردهای مختلفی دارند که یکی از روش¬های اتصال این فولادها در هندسه¬های مذکور روش مقاومتی سر¬به¬سر می¬باشد. در پژوهش حاضر به بررسی اثر تغییرات شدت جریان در روش مقاومتی سربه¬سر بر ریزساختار و خواص مکانیکی این اتصال پرداخته شد. جریان¬های جوشکاری با توجه به توانایی دستگاه، 2800، 3400، 3900، 4100، 4300، 5600 و 6000 آمپر در فشار ثابت در نظر گرفته شد. آزمون¬های انجام شده شامل آزمون¬های کشش، میکرو سختی¬سنجی و بررسی ریزساختاری بود که نرخ کشش در این آزمون 1 میلیمتر بر دقیقه در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که با افزایش جریان جوشکاری از 3400 تا 6000 آمپر، استحکام کششی از 680 MPa به 625 MPa افت پیدا کرد. همچنین استحکام کششی نسبت به مواد پایه در تمامی نمونه¬ها کاهش داشت. بررسی ریزساختاری مشخص کرد ریزساختار شامل سه منطقه آستنیت ویدمن اشتاتن در مرکز جوش، منطقه تبلور مجدد دینامیکی و منطقه تبلور مجدد جزئی در منطقه متاثر از حرارت است. سختی نیز در فلز پایه از حدود 230 HV به 165 HV کاهش داشت.

جوشکاری مقاومتی سر¬به¬سر، فولاد آستنیتی ، شدت جریان جوشکاری.