ارزیابی چالش ها و راهکارهای توسعه دانه های روغنی و مشکلات خودکفایی روغن در کشور

تولید دانه های روغنی، نقش بسزایی در صرفه جویی ارزی، تسریع روند توسعه اقتصادی، امنیت و استقلال غذایی کشور ایفا می‌ کند. بر اساس گزارشات رسمی نیاز روغن خام کشور سالانه 5/1 میلیون تن بوده که البته بر اساس بررسی های به عمل آمده این میزان در سال‌های اخیر با افزایش ظرفیت و نیاز بازار به 9/1 میلیون تن رسیده است. مرتفع نمودن نیاز روغن کشور در حال حاضر به سه طریق انجام می پذیرد ، نخست روغن‌کشی از محل دانه‌های روغنی است که از 3 میلیون تن واردات دانه روغنی، 600 هزار تن روغن خام تامین می‌شود. روش دوم واردات مستقیم روغن خام است، بدین ترتیب که سالانه 510 هزار تن روغن پالم،500 هزار تن روغن آفتابگردان و 100 تا 200 هزار تن روغن سویا وارد کشور می‌شود. روش آخر، تولید روغن از محل دانه‌های روغنی کشت داخل است، که در سال 99 از 270 هزار تن دانه کلزا، 110 هزار تن روغن کلزا و از 50 هزار تن دانه سویا 10 هزار تن روغن سویا تحصیل شد و در مجموع تولید روغن از محل دانه‌های روغنی کشت داخل به 120 هزار تن می‌رسد. این یعنی از یک میلیون و 900 هزارتن نیاز داخلی کشور تنها پروسه تولید 120 هزار تن آن تماما در داخل کشور صورت می‌گیرد. سالانه بیش از 30 درصد ارز بری کالاهای اساسی به دانه های روغنی و استحصالات آن اختصاص می یابد بطوریکه ارزش واردات دانه های روغنی، روغن و کنجاله در سال 99 بالغ بر 193/2 میلیون دلار که با ارز 4200 تومانی معادل 9210 میلیارد تومان بوده است. از این رو تولید دانه های روغنی، نقش بسزایی در صرفه جویی ارزی، تسریع روند توسعه اقتصادی، امنیت و استقلال غذایی کشور ایفا می‌ کند.

دانه های روغنی، روغن، کنجاله، نیاز،واردات، تولید