بررسی راه‌کارهای افزایش درجه نقدشوندگی و کاهش تقسیم سود در بازار سرمایه

جهانی شدن بازار سرمایه، بسیاری از کشورها را مجبور کرده تا بازارهای مالی خود را در پیش بینی سرمایه گذاری خارجی مورد نیاز برای بهبود درجه نقدشوندگی بازار باز کنند. در مورد راه کارهای افزایش درجه نقد شوندگی، می‌توان گفت که میزان باز بودن بازار مالی، موجب افزایش درجه نقدشوندگی بازار داخلی می¬شود و تأثیر باز بودن بازار مالی در بازارهای نوظهور اهمیت بیشتری نسبت به بازارهای توسعه یافته دارد. اول، باز بودن بازار مالی با نقدشوندگی آن بازار رابطه مثبتی دارد، و این نشان می دهد که باز شدن بازارهای مالی باعث می¬شود که بازارها بیشتر الکترونیکی شوند. دوم، تأثیر بازاریابی در بازار مالی در نقدشوندگی بازار مالی مخصوصا در اقتصادهای نوظهور بیشتر از کشورهای توسعه یافته است. از طرفی تصمیمات سیاست¬های تقسیم سود سهام نقش کلیدی در کلیه استراتژی شرکت¬ها و ایجاد ارزش برای آن¬ها دارند. امروزه شرکت¬ها از سیاست¬های مختلف پرداخت سود سهام استفاده می¬کنند. برخی از شرکت¬ها سیاست سود سهام پایدار را دنبال می کنند در حالی که برخی دیگر از سیاست‌های نقدینگی، پیروی می کنند. با این حال، برخی از مدیران پرداخت سود سهام را با کاهش درجه نقدینگی به عنوان ابزار انضباط داخلی برای کاهش مشکلات شرکت و یا نشان دادن عملکرد مالی خوب انجام می¬دهند. شرکت¬های بزرگ و سودآور اغلب سعی دارند درجه نقدینگی را افزایش دهند، در حالی که همتایان کوچکتر تمایل دارند که سود را به عنوان سود نقدی توزیع کنند. این مطالعه با استفاده از یک رویکرد توصیفی-تحلیلی، به بررسی دیدگاه مدیران شرکت¬های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای شناسایی عوامل موثر بر تصمیم گیری در مورد کاهش تقسیم سود در بازار و افزایش درجه نقد شوندگی پرداخته است. نتایج بررسی¬ها نشان می¬دهد که محدودیت¬های نقدی، فرصت¬های رشد، سودآوری پایین و درآمد و هزینه افزایش بودجه خارجی (بدهی) دلایل عمده¬ای است که شرکت¬های موردنظر را مجبور به پرداخت سود سهام نمی¬کنند. درنهایت فرصت¬های رشد و سطح بدهی تأثیر منفی بر تصمیم های پرداخت سود سهام شرکت¬ها دارد. همچنین، دارایی¬های بزرگ و وجود سهامداران عمده متعدد، احتمال و شدت پرداخت سود سهام نقدی را در بازار سهام کاهش می¬دهد.

نقدشوندگی، تقسیم سود، بازار سرمایه.