معماری در گذرزمان پیوسته در پی حلق اثری هنری بوده است تا بتواند با توجه به نیازهای اساسی بشر و نیازهای روانشناختی آن فضایی منطبق با روحیات و در جهت آرامش انسان خلق کند از این رو در معماری سنتی ایران پیوسته تلاش گردیده است تا با توجه به اقلیم های متنوع در پهنه وسیع کشور و اصول معماری و معرفتی و هویتی ناب ایرانی بافتی پویا و همساز با اقلیم پدید آورد که علاوه بر تامین نیازهای زیبایی شناختی، شرایط آسایش زیستی را نیز برای ساکنین فراهم آورد از این رو می توان اقلیم را بعنوان مهمترین عامل تاثیر گذار بر جهت گیری و فرم ابنیه سنتی معرفی کرد لذا یکی از مهمترین عوامل اقلیمی که باعث شکل گیری بافت معماری و شهر می شود که با توجه به موقعیت و شدت تایش در اقلیم های چهارگانه ایران روند سازماندهی فضایی و راهکارهای معماری در جهت کنترل و هدایت نور خورشید را شکل می دهد. نور خورشید بر مصالح و پوشش و بافت بدنه ها و جهت گیری پنجره ها و شکل گیری سایبانها و چگونگی درونگرایی و ... تاثیر می گذارد. در انجام این تحقیق به تاثیر شناختی نقش عامل خورشید بر معماری سنتی و ارائه راهکارهای مناسب جهت ساماندهی و کنترل نور خورشید خواهیم پرداخت. این مقاله از نظر ادبیات مقاله نویسی در حیطه نوشتار تحلیلی- توصیفی قرار دارد که با توجه به مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی شکل گرفته است.
کلید واژگان :انرژی خورشیدی، معماری سنتی، سایه، گرمایش، سرمایش
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک