الگوی شهرسازی اسلامی، شهرهای افاقی و هندسه انفسی بناها

معماری اسلامی در آغاز پیدایش خود در ایران از اصول معماری ساسانیان و ایران وام گرفت و بلحاظ روند و مفهومی بودن مفاهیم اسلامی تنها لباس اسلام بر کالبد معماری پوشانده شد. اسلام برات انسان را دعوت به تفکر و تعقل در مسائل جهانبینی و دینی کرده است از این رو معماری اسلامی بصورت عمده معماری درونگرا و بر پایه تفکر و تعقل استوار است و اصول معماری اسلامی در کالبد و فضا انسان را به سوی فضایی انفسی و کالبدی آفاقی رهنمون می کند. تقارن و درونگرایی و سلسله مراتب و استقلال فضا و ... معماری را به سوی هندسه انفسی می برد که انسان را در درون فضا به تفکر و تعقل وا می دارد. تزئینات در معماری اسلامی بصورت انتزاعی وجود دارد و اصول طبیعت و کائنات را له کرده است و بصورت کاملا مفهومی نمود پیدا کرده، اصول معماری اسلامی در فضای شهری کاملا آفاقی دارد و در گنبدها و مناره ها و ... همه حرکت از کثرت به وحدت را نشان می دهد. از این رو معماری و شهرسازی اسلامی برای رسیدن به کمال معنوی و هندسه انفسی در فضاها و هندسه آفاقی در شهرها بر پایه اصولی بنیادی بنا شده است که برگرفته از مفاهیم قرآنی- اسلامی است که از آن جمله اصل محوربندی فضایی و سلسله مراتب و نمادپردازی محتوایی و .... را می توان نام برد. روش تحقیق این پروژه با توجه به ماهیت بحث توصیفی- تحلیلی و در بستر مطالعات کتابخانه ایست.

شهرسازی اسلامی، هندسه انفسی، شهرهای آفاقی، اصول معماری اسلامی