فراخوانی شخصیت های دینی در دیوان سید یعقوب ماهیدشتی کرمانشاهی

سیدیعقوب ماهیدشتی کرمانشاهی از سلسله سادات سامره ماهیدشت و مذهبش شیعه اثنی عشری است. این شاعر محلی سرا باخلاقیت سرشار و همه سویگی در دانش و دانایی، آگاهی دقیق و اشراف کاملی بر دانش های گوناگون دینی و قرآنی،اساطیری، تاریخی، عاشقانه و نمادپردازی در زبان شعرش داشته ، از شخصیت های دینی و قرآنی، در زبان نمادین شعرش بهرهگرفته و معنی و مفهوم شعرش را با بهره گیری از این شخصیتها تکمیل و پربارتر کرده است. این مقاله دلالت های مفهومیعناصر نمادساز شخصیت را در دیوان اشعار سید یعقوب، با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی از دیدگاه نمادشناسیبررسی و تبیین کرده و نشان داده است که هدف شاعر در بهره گیری از وجوه نمادساز شخصیت حقیقی و نوعی اینشخصیت ها در زبان نمادین شعرش غالباً بیان ویژگی های معشوق و ممدوح از قبیل: تاثیر زیبایی شگرف معشوق بر عاشق،توصیف جاودانگی، زایایی، قدرت و شوکت عاشق (شاعر) در گرو کامیابی از معشوق و ممدوح، وصف زیبایی معجزه گر وقدرت زیبایی معشوق در بیرونق کردن زیبایی دیگر زیبارویان است و شاعر با منتسب کردن خویش در پاکی به زهرایاطهر(س) در واقع اصالت نسب و نجابت خویش را به تصویر کشیده است.

سیدیعقوب ماهیدشتی، دیوان اشعار، نمادشناسی، شخصیت های دینی