بررسی مدیریت توسعه اقتصادی ایران وکره جنوبی قبل از انقلاب ، بعداز انقلاب ایران

توسعه اقتصادی یک مؤلفه حیاتی است که باعث رشد اقتصادی در یک اقتصاد، ایجاد فرصت های شغلی جدید و تسهیل بهبود کیفیت زندگی می شود که شامل افزایش دسترسی به فرصت های ایجاد شده توسط رشد اقتصادی برای ساکنان فعلی و آینده است. برای بهبودو تحقق این شاخص ها روی نرح های تورم ،بیکاری ورشد اقتصادی دولت ها برنامه ریزی پنج ساله توسعه تدوین و اجرایی می نمایند. روش تحقیق :دراین پژوهش بااستفاده ازعملکرد اقتصادی کره جنوبی بعد از جنگ بین دوکره و اقتصاد ایران قبل از انتقلاب و بعداز انقلاب ،کتابخانه ای ،اینترنتی وشاخص های بانک مرکزی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: هردو کشور ایران وکره جنوبی به عنوان دوکشور در حال توسعه درگیر جنگ با رکود شدید اقتصادی ،استعمارگری و وبالا بودن نرخ تورم و بیکاری مواجهه بودند ولی کشورایران ازنظر منابع غنی نفتی،منابع طبیعی و نیروی انسانی بیشتر ،شرایط اقلیمی، زمین های کشاورزی ،دسترسی به آبهای آزاد ومساحت ، توسعه اقتصادی شرایط مناسبتری نسبت به کشور کره جنوبی داشت .نتیجه : میانگین رشداقتصادی ونرخ بیکاری طی سال های 1362تا 1398به ترتیب 1/4درصد و 5/11درصددارا بود. نرخ تورم قبل از انقلاب از سال1316 (ه ش)که لغایت 1356 (ه ش)حداکثر 99/11 درصد بوده است ونرخ بیکاری درسال1340(ه- ش) 7/2درصدودرکره جنوبی8/14درصد بود.. میانگین نرخ تورم بعد از انقلاب سال(1357ه ش) لغایت 1398 (ه ش)به 4/22درصد بوده است و میانگین نرخ تورم در کره جنوبی طی سال‌های (1346تا1398بالغ بر2/ 7 درصد بود درکره جنوبی.نرخ بیکاری از سال 1951تا1990از 4/9به 2/1 کاهش ورشد اقنصادی از منفی 6 به9/12درصد افزایش یافته بود ورشداقتصادی ایران درسال1374از10/7درسال1398به 1تنزل پیداکرده بود.بنابراین عملکرد دولت های ایران قبل وبعداز انقلاب نسبت به دولت های کره جنوبی عمکرد ضعیف تری داشته است.

رشداقتصادی، توسعه اقتصادی ، ایران قبل از انقلاب ، ایران بعداز انقلاب،کره جنوبی