ایجاد توازن بین هویت ملی و هویتهای قومی، یکی از نیازهای مهم جوامع چندقومیتی است. ایران نیز یکی از این کشورهاستکه جهت تحقق سیاستهای کلان تعیین شده، به چنین توازنی نیاز مبرم دارد. از این جهت این تحقیق به تحلیل این موضوعپرداخته که توسعه صنعت گردشگری و به شکل ویژه گردشگری قومی، چگونه میتواند از راه کاهش احساس محرومیت نسبیدر میان اقوام کشور در ایجاد این توازن کمک کننده باشد؟ دراین جهت با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و بهره بردن از اسنادمرتبط، این سوال مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که توسعه گردشگری قومی میتواند این احساسمحرومیت را در تمامی ابعاد اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و سیاسی کاهش دهد. در بعد اقتصادی با افزایش کیفیت و استانداردهایزندگی اقوام از راه ایجاد شغل و درآمدزایی بیشتر آنان، در بعد اجتماعی-فرهنگی با حفاظت و احیای دارایی های ملموس وناملموس فرهنگی قومی و مورد توجه قرار گرفتن بیشتر فرهنگ اقوام در سطوح مختلف کشور و در بعد سیاسی با دخیل شدنبیشتر نخبگان قومی در فرایندهای سیاستگذاری، برنامه ریزی و اجرای گردشگری قومی، میتوان با کاهش این احساس محرومیتنسبی، توازن مناسبی را بین هویت ملی و هویتهای قومی ایجاد کرد و هویت ملی را به شکلی فراگیرتر در کل کشور تقویتنمود.
